Wednesday, March 3, 2010

The Man I Love,


Ini kisah tahun 1997,

Dulu waktu kecik-kecik, saya tak pernah duduk dekat seat paling belakang dalam bas. Sebab tak best, budak-budak lelaki suka sangat duduk kat belakang, saya jadi rimas. Lagipun, mereka suka bising-bising. Saya tak suka.

Tapi, the main point is, sebab saya ni pemalu. EHEM, sekarang pun pemalu jugak okeh.

Suatu hari, saya balik dengan Dekla, Dekla budak rock yang sangat cun, jadi sebab saya balik dengan dia, and sebab dia rock, kami pun duduk belakang (ada kaitan?) sebab dia kurang minat nak duduk depan.

Bila first time duduk belakang, saya jadi teruja semacam, asyik gelak je sebab budak-budak tu rupa-rupanya kelakau nak mampus, plus, nasib baik kawan-kawan yang saya kenal pun banyak duduk belakang juga maka seronok lah gelak-gelak and buat lawak bodoh kan.

Tak sampai sepuluh minit, eh dah sampai dah dekat rumah, byebye kawan-kawan and jalan kaki sampai rumah, lepas tu terfikir,

"Eh, apesal beg aku ringan semacam eh?"

Pusing belakang,

"BEG TERTINGGAL DALAM BAS!!!!!!!!!!!!!!"

Waktu tu air mata dah berjurai-jurai dah sebab risau balik rumah nanti kompem kena marah dengan ibu and ayah, plus, kalau tak jumpa beg tu balik macam mana? Nanti macam mana nak buat kerja sekolah? (Pergh fikiran suci gila nak buat kerja kan) Plus nanti kena keluar duit nak beli buku lagi, memang habis sedih lah.

Balik rumah, terus telefon ayah

"Ayah, beg akak tertinggal dalam bas,"
"Macam mana boleh tertinggal?"
"Tak perasan sob sob sob (pergh nangis gedik gileh)"
"Tak apa, nanti ayah try carik oke"
"Oke"

Tunggu punya tunggu, ayah tak balik-balik lah pulak. Saya jangan cakap lah, gelabah habis kut, like mampos lah kena marah blablablablabla.

Tiba-tiba pintu rumah terbuka, ayah pun masuk. Muka ayah time tu sikit punya garang, sumpah cuak memang tahap gaban campur gamera lah bhai.

Then ayah keluarkan beg dari belakang (konon-konon macam magic lah kan). Ayah gelak and pesan, jangan lupa beg lagi.

Sejak dari hari tu, I always know that my dad memang terbaek,

I'd always know, yang he's the one, yang tak akan marah saya, kalau saya buat silap. Macam kes kantoi dating dekat TS time form 3 dulu.

Oh, that's another long long long story.



Ayah, I miss you.
Selamat Hari Jadi, semoga panjang umur, murah rezeki, and sentiasa diberkati Allah.
You're the best dad one could ever asked for.


Balik nanti kita tengok Tamil movies sama sama oke,
like what we always do.

Mwah mwah!



Ehem siket : Bas tu bas sekolah je pun, bukan bas lompat. Gebang nak lebat kan?
.
.

No comments: